[ONE SHOT] True love is intangible Taeny

ข้อมูลเบื้องต้น

เชื่อในเรื่องของคำสาปมั้ย คุณเคยได้ยินมันรึป่าว จะมีสักกี่คนที่ได้พบเจอกับมัน

“จำไว้นะฮวังทิฟฟานี่ ในชีวิตของเจ้าเจ้าจะไม่มีวันรักใครได้ ถ้าเจ้ารักใครคนรักของเจ้าต้องตาย”

"ฟานี่บอกกับแทว่าฟานี่ฝันอยากมีความสุขกับคนที่รักไปตลอดชีวิตไม่ใช่หรอ ถ้านี่เป็นทางเดียวที่จะทำให้ฝันของฟานี่เป็นจริงได้ฟานี่ก็ฆ่าแทเถอะนะ"





"คนที่ฟานี่รักอยู่ตรงนี้แล้วไงคนที่ฟานี่อยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตเขาอยู่ตรงหน้าฟานี่แล้วไง ฟานี่จะฆ่าคนที่ฟานี่รักด้วยมือของฟานี่ได้ยังไง"


ก่อนอื่นไรเตอร์ต้องขอโทษเมนยุนๆก่อนที่ให้ยุนๆเป็นแม่มด(รูปมันให้)

เข้าไปคุยกันได้ที่เพจ/กรุ๊ป

https://www.facebook.com/groups/sonethailovesnsd/

https://www.facebook.com/SoneThaiLoveSNSD

                                                  


M U S I C CAFE : LUN LA

เนื้อเรื่อง

                                   [ONE SHOT]

 True love is intangible


TaeNy

จำไว้นะฮวังทิฟฟานี่ ในชีวิตของเจ้าเจ้าจะไม่มีวันรักใครได้ ถ้าเจ้ารักใครคนรักของเจ้าต้องตาย วิธีหลุดพ้นคำสาปก็คือเจ้าต้องฆ่าคนที่เจ้ารักด้วยมือของเจ้าเองก่อนที่ข้าจะเป็นคนลงมือ และชีวิตของเจ้าจะเป็นปกติเหมือนมนุษย์ทั่วไป แต่จำไว้นะฮวังทิฟฟานี่คนที่เจ้าจะต้องฆ่าต้องเป็นคนรักคนที่9ของเจ้าเท่านั้นนะคำสาปจึงจะหมดไปจริงๆ

“อร้ายยยยยยยย”เสียงหญิงสาวร่างบางกรีดร้องดังสนั่นไปทั่วทั้งบริเวณ ร่างบางลุกขึ้นนั่งก้มลงมองสภาพเตียงนอนผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ผ้าห่มผืนหนาสีขาวสะอาดตาตกไปอยู่ปลายเตียง ใบหน้าขาวเนียนเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ สีหน้าที่แสดงถึงความตกใจอย่างเห็นได้ชัดบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเธอเพิ่งตื่นจากฝันที่หน้ากลัว

“ฝันร้ายอีกแล้วหรอเนี่ย ฝันแบบนี้อีกแล้ว”

ทิฟฟานี่มักจะฝันแบบนี้ซ้ำๆกันทุกคืนเธอจะฝันเห็นภาพของหญิงสาวชุดดำรูปร่างหน้าตาก็ดีไม่หยอกแต่ถึงจะหน้าตาดียังไงหญิงชุดดำในฝันของเธอคือก็คือแม่มดใจร้ายนั่นเอง ทุกครั้งที่ฝันทิฟฟานี่จะฝันเห็นภาพซ้ำๆและได้ยินประโยคซ้ำๆจากแม่มดชุดดำ เธอฝันแบบนี้มาราวๆสองปีได้แล้ว ตอนแรกฟานี่ก็คิดว่ามันจะเป็นแค่ความฝันมันจะไม่เกิดขึ้นจริง…..แต่ฝันของเธอมันก็เป็นความจริงอย่างที่แม่มดพูดไว้ ฮวังทิฟฟานี่หญิงสาวเกาหลีหญิงสาวผู้ไม่เคยมีความสุขและสมหวังกับความรักเมื่อเธอมีคนรักคนรักของเธอก็จะตายจากเธอไปซะทุกคน กี่คนแล้วที่ต้องมาตายเพราะเธอ

“พอกันทีชั้นจะไม่รักใครอีกแล้ว จบกันที” พูดกับตัวเองทุกวันแต่ใครล่ะจะไปทำได้ คนเราเกิดมาก็อยากมีความรักกันทั้งนั้นจริงมั้ย

 

 

 

“เจสแกจำเรื่องที่ชั้นเล่าให้ฟังได้มั้ย”

“ที่แกฝันเห็นแม่มดที่มาบอกแกว่าถ้าแกรักใครคนนั้นจะตายใช่มั้ย”

“เจสมาถึงตอนนี้ชั้นเชื่อแล้วละ”

“ฟานี่แกอย่าไร้สาระสิ”

“ไร้สาระเหรอเจสกี่คนแล้วที่ต้องมาตายเพราะชั้นมันกี่คนแล้วเจสพอแล้วชั้นไม่ขอรักใครอีกแล้ว”

“โถ่ฟานี่มันก็เป็นแค่เรื่องบังเอิญ นี่มันยุคไหนแล้วฟานี่คำสงคำสาปมันไม่มีหรอกงมงาย”

ถึงเจสสิก้าจะพูดว่ามันไร้สาระมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญก็เถอะแต่ใจจริงๆแล้วเจสสิก้าก็คิดไม่ต่างไปจากฟานี่หรอกเธอเพียงพูดเพื่อให้เพื่อนของเธอสบายใจเท่านั้นแหละ

“บังเอิญเหรอเจส พอแล้วให้มันจบที่อูยองก็พอแล้ว”

ทิฟฟานี่ไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกต่อไป หยดน้ำตาไหลรินลงมาตามพวงแก้มใส ทิฟฟานี่นั่งคุกเข่าลงตรงหน้าหลุมศพของใครคนหนึ่งที่เพิ่งจากเธอไปชื่อสลักอยู่ที่ป้ายอย่างชัดเจน ‘จาง อูยอง’

“หลับให้สบายนะอูยอง รักเธอนะ” ถึงแม้ฟานี่จะไม่ได้รักอูยองมากมายแต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่แคร์อย่างน้อยๆเธอกับอูยองก็เคยคบกัน

“ฟานี่ลุกขึ้นเถอะอูยองเขาไปดีแล้วเราไปนั่งคุยกันที่ร้านอาหารดีกว่านะ”

 

ร้านอาหารสุดหรูใจกลางเมืองใหญ่เวลานี้เต็มเปี่ยมไปด้วยผู้คนมากมาย มันดูวุ่นวายไปหมด แต่ทิฟฟานี่ไม่ได้สนใจเลยสักนิด

“รายการอาหารที่สั่งได้แล้วนะครับ น้ำแตงโมปั่นสำหรับคุณผู้หญิงครับ” บริกรวางน้ำแตงโมปั่นตรงหน้าของฟานี่ช้าๆก่อนจะโค้งให้พอเป็นพิธี

“ขอโทษนะค่ะแต่ชั้นไม่ได้สั่ง” 

“เป็นบริการพิเศษของทางร้านครับ”

ทิฟฟานี่พอรู้ว่าเป็นบริการพิเศษก็ไม่ได้สงสัยอะไรมากมาย ต่างจากเจสสิก้าที่ตอนนี้กำลังเกิดความสงสัยไม่น้อย

“บริการพิเศษบ้าอะไรให้แกคนเดียวก็เห็นๆอยู่ว่ามากันสองคนทำไมชั้นไม่ได้อะ”

“เอาเถอะเจสเขาอาจให้แค่โต๊ะละอย่างก็ได้

“แกเคยเล่าว่ามันมีวิธีถอนคำสาปไม่ใช่หรอทำไมแกไม่ทำ”

“ไหนบอกไม่เชื่อไง”

“เอาเถอะบอกวิธีถอนคำสาปให้ชั้นฟังหน่อยนะนะ”

“ก็ได้ คือทางเดียวที่ชั้นจะหลุดพ้นจากคำสาปบ้าๆนี่มันมีทางเดียวคือ...”

“คือ”

“คือชั้น ต้องตะ…ต้องฆ่าแฟนคนที่9ของชั้น”ทิฟฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงที่กระตุกกระตักเล็กน้อย

“หมายความว่าไง”

“ถ้าชั้นฆ่าแฟนคนที่9ด้วยมือของชั้นแล้วคำสาปก็จะหายไป”

“ทำไมแกไม่ไปจ้างคนมาเป็นแฟนแล้วฆ่าให้ตายเลยละเอามีดแทงไปเลยแค่นี้เองง่ายๆ” #โรคจิตแล้วเจส

“แกจะบ้าหรอ คนที่ชั้นจะต้องฆ่าต้องเป็นคนที่ชั้นรักและเขาก็ต้องรักชั้นด้วย”

“แห๋มชั้นก็แซวเล่นไม่อยากให้เครียด แล้วแกได้นับรึป่าวว่าตอนนี้คนตายเพราะแกไปกี่คนแล้ว”

“อูยองเป็นคนที่8”

“งั้นก็แสดงว่าคนต่อไปแกก็ต้อง….”

“ใช่”

“แกจะทำได้หรอ”

“ไม่เจสชั้นจะไม่รักใครอีกแล้วต้องไม่มีใครต้องมาตายเพราะชั้นอีกแล้ว”

“คิดดีๆสิฟานี่มันคือคนสุดท้ายแล้วนะ”

ใช่เจสมันเป็นคนสุดท้ายก็จริงแต่ใครละจะใจดำฆ่าคนที่ตัวเองรักได้ลงมันไม่มีหรอกนะ

 

 

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่น่าเบื่อสำหรับทิฟฟานี่และที่ที่เดียวที่ฟานี่จะนึกออกก็คงไม่พ้นร้านอาหารร้านประจำของเจ้าตัว

“วันนี้รับอะไรดีครับ”เสียงบริกรหนุ่มสุดหล่อดังขึ้นเป็นเสียงที่ฟานี่คุ้นเคย

“เหมือนเดิมคะ”

“รอสักครู่นะครับ”

ไม่นานบริกรหนุ่มก็กลับมาพร้อมอาหารที่ฟานี่สั่งแต่ที่ฟานี่แปลกใจคือ

“อาหารสำหรับคุณผู้หญิงครับ” นี่แหละที่แปลกใจฟานี่ได้รับน้ำแตงโมปั่นติดต่อกันเป็นประจำ โดยที่เธอลองสังเกตโต๊ะอื่นๆดูแล้วก็ไม่เห็นว่าจะมีโต๊ะไหนได้เหมือนเธอแต่ในวันนี้เธอกลับไม่ได้มันเหมือนทุกครั้ง

“วันนี้ชั้นไม่ได้รับน้ำแตงโมฟรีแล้วหรอคะ”

“ขอโทษนะครับวันนี้ไม่มีบริการพิเศษครับ”

“ถามจริงๆนะคะ มันมีอะไรมากกว่าบริการพิเศษใช่มั้ยคะชั้นลองสังเกตมานานแล้วมันมีชั้นได้อยู่คนเดียว”

“อ่อคือ”

“บอกมาเถอะคะ มีคนสั่งมันให้ชั้นใช่มั้ยคะ”

“คือความจริงแล้วเชฟแทยอนเป็นคนทำให้คุณแล้วสั่งให้ผมเอามาให้คุณครับ”

(เชฟแทยอนงั้นหรอได้ยินชื่อนี้แล้วรู้สึกดีจัง)

“แล้ววันนี้เขาไปไหนละคะ”

“รู้สึกว่าวันนี้เชฟแทยอนจะไม่สบายครับนอนอยู่ชั้นบนของร้าน”

“ชั้นขอขึ้นไปดูเขาหน่อยได้มั้ยคะ” 

ไม่เคยผูกพันไม่เคยเห็นหน้าไม่เคยรู้จักแต่แปลกมั้ยที่บางคนคุณแค่เพียงได้ยินชื่อของเขาคุณก็อยากจะใกล้ชิดกับเขา

“ถ้าเป็นคุณผู้หญิง ได้อยู่แล้วครับ” นาทีนี้ทิฟฟานี่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนพิเศษของร้านยังไงยังงั้นมีที่ไหนให้ลูกค้าขึ้นไปดูเชฟที่นอนป่วยอยู่ชั้นบนของร้านมันจะไว้ใจกันมากเกินไปรึป่าว

บริกรหนุ่มเดินนำฟานี่ขึ้นมาสักพักก่อนจะหยุดที่หน้าห้องของห้องห้องหนึ่ง ป้ายชื่อแขวงชื่อเจ้าของห้องไว้อย่างชัดเจน ‘คิม แทยอน’

“ห้องนี้ใช่มั้ยคะ”

“ครับ”

หลังจากบริกรหนุ่มเดินจากไปทิฟฟานี่ก็ค่อยๆเปิดประตูห้องของใครบางคนอย่างถือวิสาสะ ร่างเล็กของใครบางคนนอนขดตัวอยู่บนเตียงนอนสีขาวสอาดตา ทิฟฟานี่เดินเข้าไปนั่งข้างๆเตียงของคนป่วยช้าๆเป็นจังหวะเดียวกับที่คนป่วยพลิกตัวกลับมาพอดี ทิฟฟานี่และแทยอนสบตานานพอสมควร

 

“คุณเข้ามาได้ไง”

“เดินเข้ามาคะ”กวนซะไม่มี

“เอ่อออ คุณ…คุณ”

“ชั้นชื่อฮวังทิฟฟานี่คะ เรียกฟานี่ก็ได้ส่วนคุณคงจะชื่อคิม แทยอนใช่มั้ยคะ”

แปลกมั้ยทั้งๆที่ไม่เคยคุยกันไม่เคยเห็นหน้า แต่พอเจอกันมันกลับผูกพันอย่างบอกไม่ถูก

อยากใกล้ชิด อยากสนิท อยากรู้จัก

“น้ำแตงโมปั่นอร่อยดีนะค่ะ ขอบคุณมากเลยนะ” คำพูดของทิฟฟานี่ดูเหมือนจะทำให้แทยอนหน้าขึ้นสีได้ไม่น้อย

“เอ่อคือ เอ่อออ”

“คุณนี่น่ารักจังเลยนะ ไม่สบายหรอคะไหนดูสิตัวร้อนมากมั้ย”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปสัมผัสกับหน้าผากแทยอนอย่างถือวิสาสะ ท่าทางน่ารักของฟานี่ดูเหมือนจะทำให้แทยอนยิ้มได้ไม่น้อย

“เป็นไงบ้างคะคุณหมอ”แทยอนแซวฟานี่เล่นเมื่อเห็นท่าทางที่ดูจริงจังเหลือเกินของฟานี่

“ตัวอุ่นๆนะคะเนี่ย”

“ต้องทำยังไงคะ”

“ต้องไปหมอนะงั้น ไม่งั้นก็ต้องเช็ดตัว”

“งั้นคุณฟานี่ช่วยเป็นหมอให้ชั้นหน่อยจะได้มั้ยคะ”
 
“ต้องการแบบนั้นจริงๆเหรอคะ” 

“คะ รักษาได้แต่อย่าฆ่าชั้นก็พอ”

แต่อย่าฆ่าชั้นก็พอคำนี้มันช่างแทงใจดำฟานี่ซะจริงๆ ถึงแม้ฟานี่จะยังไม่มีใจให้แทยอนแต่ก็ต้องยอมรับแหละว่าแทยอนทำให้เธอใจสั่นได้ไม่น้อยและทิฟฟานี่ก็ไม่ใช่เด็กไม่รู้ประสีประสาอะไรเธอมองออกอยู่หรอกว่าแทยอนชอบเธอไม่น้อย อาจใช้คำว่ารักได้เลยล่ะถ้าไม่มีใจจะเอาน้ำแตงโมมาให้ทำไมจะทำดีเพื่อเธอไปทำไม และถ้าทิฟฟานี่รักแทยอนขึ้นมาจริงๆก็เท่ากับว่าทิฟฟานี่และแทยอนรักกันแล้วถ้าเป็นอย่างนั้นทิฟฟานี่ก็ต้องฆ่าแทยอนเพื่อถอนคำสาปเพราะแทยอนคือคนรักคนที่9ของเธอ เพราะรู้อย่างงี้ฟานี่ถึงพยายามหักห้ามใจไม่ให้รักแทยอนแต่ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้หรอกนะ

“คุณเป็นไรรึป่าวทำไมดูเครียดจัง”ดูเหมือนแทยอนจะรับรู้ถึงความผิดปกติของฟานี่ได้เป็นอย่างดี

“ป่าวคะ”

“ชั้นชอบเห็นคุณยิ้มมากกว่านะ เวลาชั้นเห็นคุณยิ้มชั้นมีความสุขมากๆเลยล่ะรอยยิ้มคุณมันทำให้โลกสดใสนะเวลาคุณยิ้มตาคุณก็จะยิ้มไปด้วยมันน่ารักมากๆเลยละ”

“แทแทไม่ต้องเรียกฟานี่ว่าคุณหรอกนะเรียกฟานี่ดีกว่าเราเรียกชื่อเล่นกันก็พอนะเราจะได้สนิทกัน”

“ตามนั้นก็ได้คะฟานี่”

ถึงแม้จะรู้ดีว่าเธอรักแทยอนไม่ได้เพราะถ้าเธอรักเขาก็เท่ากับว่าเธอกำลังจะทำร้ายแทยอนแต่ก็อย่างแหละความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ ถึงยังไม่ได้รักแต่อาการหวั่นไหวและใจสั่นมันก็คือจุดเริ่มต้นของคำว่ารักไม่ใช่เหรอ

มันน่าแปลกที่เวลาผ่านไปไม่นานทั้งคู่รู้จักกันมาราวๆสองเดือนได้แล้วแทยอนและทิฟฟานี่กลับสนิทกันได้อย่างน่าเหลือเชื่อราวกับทั้งคู่รู้จักและสนิทกันมาตั้งแต่ชาติก่อน #ไรเตอร์ไม่ได้เว่อร์นะ

“แทดูนี่สิฟานี่ซื้อหนังสือฝึกทำอาหารมาด้วย”

“ซื้อมาทำไม”

“ซื้อมาให้แทไง”

“แทเป็นเซฟนะฟานี่ไม่จำเป็นต้องใช้มันหรอก”

“แต่ฟานี่อยากให้แทอ่าน แค่ลองเปิดดูก็ได้มันอาจจะมีอะไรมากกว่าวิธีทำอาหารนะคะ”

“มันก็คือหนังสือสอนทำอาหารมันจะมีอะไรที่มากกว่านั่นได้ล่ะฟานี่”

“อ่านดูหน่อยนะๆนะ”

“แทไม่ชอบอ่านหนังสือ”

“แต่หนังสือเล่มนี้ฟานี่เป็นคนเขียนมันเองนะคะลองอ่านดูสักหน้าก็ได้”

“ทำอาหารไม่เป็นแล้วเขียนหนังสือสอนทำอาหารเนี่ยนะฟานี่”

“ก็ดูข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตเราก็แค่บอกวิธีทำเราไม่ได้ทำให้เขาจริงสักหน่อย”

“...”

“ขายดีมากเลยนะ” ทิฟฟานี่ยัดหนังสือใส่มือของแทยอนก่อนที่แทยอนจะโยนหนังสือเล่มที่ฟานี่ส่งให้เมื่อครู่ลงไปไว้บนโซฟา

“ฟานี่มีความฝันรึป่าว”

“มีสิ”

“ความฝันของฟานี่คืออะไร”

“ฟานี่ฝันอยากมีความสุขกับคนที่รักไปตลอดชีวิต”

“มาเรียนทำอาหารกันได้แล้วนะคนเก่งมาดูกันว่าเขียนหนังสือสอนคนอื่นทำอาหารได้แต่ว่าคนเขียนจะทำอาหารได้ด้วยตัวเองรึป่าว”

ไม่เข้าใจว่าแทยอนจะถามทิฟฟานี่ทำไมในเมื่อถามอะไรไปพอฟานี่ตอบแทยอนก็ทำเหมือนไม่สนใจไม่ใส่ใจแต่ความจริงแล้วแทยอนจำเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับทิฟฟานี่ได้หมดทุกอย่าง

“ทำไข่เจียวนะฟานี่ว่ามันง่ายดี”

“เริ่มได้”

“ทำไมมันทำยากจังเลยอะแท”ทิฟฟานี่พูดในขณะที่กำลังเทเครื่องปรุงรสต่างๆลงไปในถามที่เต็มไปด้วยไข่ไก่เพื่อปรุงรสชาติพร้อมๆกันเริ่มตีไข่ไปด้วย

“มันยากตรงไหนค่ะฟานี่”

“ก็มันยากจริงๆนะ”

 “ก็ตั้งใจทำสิคะง่ายจะตายทีเขียนสอนคนอื่นยังเขียนได้”

“ก็ตั้งใจแล้วอะแทแทเป็นทั้งเซฟทั้งเจ้าของร้านอาหารแทก็พูดได้สิว่ามันง่าย”

เสียงสนทนาและท่าทางของคนสองคนในห้องครัวที่ดูเหมือนจะเถียงกันเล็กน้อยดังขึ้นเป็นระยะ #ห้องครัวที่บ้านฟานี่นะเออ

“ฟานี่แค่ทอดไข่เจียว เด็กสามขวบยังทอดได้เลย”

“ชิ  งอนไม่คุยด้วยแล้ว”

ทิฟฟานี่มักจะเป็นแบบนี้เสมอทิฟฟานี่จะไปหาแทยอนที่ร้านทุกวันคอยมานั่งเฝ้าแทยอนคอยมานั่งดูแทยอนทำอาหารแล้วเวลาแทยอนว่างๆทิฟฟานี่ก็จะขอให้แทยอนช่วยไปสอนเธอทำอาหารที่บ้านของเธอทุกวันเหตุผลก็คือ ฟานี่แค่อยากทำอาหารเป็นกันเขาบ้าง แต่ผลที่ออกมาคือมันล้มเหลวทุกที

“โอ๋ๆง้อๆอย่างอนนะคนดี”

“ชิ”

“งั้นแทจะสอนฟานี่แบบถึงเนื้อถึงตัวเลยนะ”แทยอนพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าเย้ายวนเสียงนั้นมันทำให้ทิฟฟานี่ขนลุกได้ไม่น้อยก่อนที่แทยอนจะสวมกอดทิฟฟานี่จากทางด้านหลัง ลมหายใจของแทยอนรดรินใบหูของทิฟฟานี่อย่างแผ่วเบามือหนาน้อยซุกซนทั้งสองข้างอ้อมร่างบางของทิฟฟานี่และจับมือทิฟฟานี่เบาๆ

“แทคือมัน…มันใกล้ไปมั้ยฟานี่อึดอัน” ทิฟฟานี่พูดด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีเล็กน้อยพร้อมๆกับดิ้นไปมาพอเป็นพิธี

“แทว่ามันไกลไปด้วยซ้ำนะ อื้อออถ้าอยากทำไข่เจียวเป็นเนี่ยก็อย่าดิ้นสิคะ”

“ไม่เอาแทปล่อยนะสอนเฉยๆไม่ต้องมากอดมาจับมือก็ได้ คนเขามีพ่อมีแม่นะ”

“ทำมาหวงเนื้อหวงตัวอย่าดิ้นสิถ้ายังไม่หยุดดิ้นแทจะจูบฟานี่เดี๋ยวนี้แหละ” ทิฟฟานี่หยุดทันทีหลังจากที่ได้ยินประโยคที่ออกมาจากปากของแทยอน

“แทอะ”

“อย่าดื้อสิ ก่อนอื่นนะฟานี่ต้องตีไข่ให้มันขึ้นฟอง”แทยอนจับมือฟานี่ให้ตีไข่ตามจังหวะที่แทยอนเป็นคนกำหนด

“ฟานี่ทำเป็น”

“ดื้อดื้อ ดื้อๆๆๆๆๆ”

“แทหยุดพูดเลยนะ” ทิฟฟานี่หันไปต่อว่าแทยอน ใบหน้าและริมฝีปากห่างกันไม่กี่เซน สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของที่ปะทะใบหน้าของกันและกัน สบตากันอย่างลึกซึ้งเหมือนตกอยู่ในภวังค์

จุ๊บ!!!   

แทยอนจุ๊บริมฝีปากของทิฟฟานี่อย่างรวดเร็ว เป็นแค่สัมผัสที่ผิวเผินแต่มันก็ทำให้เขินได้ไม่น้อย

“แททำอะไรอะ”

“จุ๊บไงจุ๊บๆ55”

“แทอะ”

“เขินอะดิ”

“ป๊าว”

แทยอนกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเพื่อไม่ให้มีช่องว่างระหว่างเธอและฟานี่

“รู้สึกดีจัง ขออยู่แบบนี้ก่อนนะ”

“แท”

“คะ”

“จะตอบได้รึยังคะว่าทำไมต้องทำน้ำแตงโมปั่นมาให้ฟานี่ทุกวันด้วยอะ”

“ไม่เบื่อหรอที่ต้องมาถามแทแบบนี้ทุกวัน”

“ฟานี่อยากรู้คำตอบ”

“ตลอดสองเดือนที่ผ่านมาการกระทำของแทมันยังไม่ชัดเจนพอหรอคะ”

“อยากได้ยินมากกว่าคะ”

“เพราะแทรักฟานี่ไงคะ แทรักฟานี่ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น”

จำไว้นะฮวังทิฟฟานี่ ในชีวิตของเจ้าเจ้าจะไม่มีวันรักใครได้ ถ้าเจ้ารักใครคนรักของเจ้าต้องตาย วิธีหลุดพ้นคำสาปก็คือเจ้าต้องฆ่าคนที่เจ้ารักด้วยมือของเจ้าเองก่อนที่ข้าจะเป็นคนลงมือ และชีวิตของเจ้าจะเป็นปกติเหมือนมนุษย์ทั่วไป แต่จำไว้นะฮวังทิฟฟานี่คนที่เจ้าจะต้องฆ่าต้องเป็นคนรักคนที่9ของเจ้าเท่านั้นนะคำสาปจึงจะหมดไปจริงๆ

“แท”

“ค่ะ”

“ฟานี่ขอโทษ”

“….”

“เรารักกันไม่ได้หรอกแทยอนเรารักกันไม่ได้”

“บอกเหตุผลให้แทรู้หน่อยได้มั้ย”

“ฟานี่คือ…คือ…”

“…”

“ฟานี่บอกไม่ได้”

“แทขอถามฟานี่หน่อยนะ”

“…”

“ฟานี่รักแทรึป่าว”

“……”

“อย่าเงียบฟานี่ตอบแทมา”น้ำตาของทั้งคู่ต่างไหลออกมาอย่าไม่ขาดสายหยดน้ำใสๆไหลลงมาตามพวกแก้มขาวเนียนเป็นสายราวกับมันจะไม่มีวันหมดไป

“รักฮึกรักสิฟานี่รักแท”

“ในเมื่อฟานี่รักแทและแทก็รักฟานี่แล้วทำไมเราจะรักกันไม่ได้”

“ก็เพราะฟานี่รักแทไงคะ”

“แทงงไปหมดแล้วฟานี่ บอกแทเหตุผลแทหน่อยได้มั้ย”

“เอาละสาวน้อยทั้งสองถึงเวลาที่ข้าต้องออกโลงแล้ว”เสียงของบุคคลที่3ดั่งสนั่นไปทั่วทั้งบ้านแต่ก็ยังไม่พบของเจ้าของเสียง

“ใครอะออกมานะ”

ทันทีที่สิ้นเสียงพูดของแทยอนแม่มดก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของแทยอนและทิฟฟานี่

“เอาละฮวังทิฟฟานี่แม้สาวน้อยตายิ้มชั้นหวังว่าเธอจะจำชั้นได้นะ”

“ใครฟานี่”

“คนที่สาปให้ชั้นต้องมาเป็นแบบนี้เขาคือแม่มด”

“เก่งมากสาวน้อยขอบคุณเป็นอย่างสูงที่เธอจำชั้นได้”

“คำสาปอะไรแม่มดอะไรฟานี่”

“แทยอนชั้นถูกสาป”

“เอาละหมดเวลาหวานซึ้งแล้วชั้นคือแม่มดมีนามว่ายุนอา”

“ชั้นไม่อยากรู้ชื่อแกหรอก”

“แทใจเย็นๆสิ”

“ใจเย็นๆสาวน้อยอีกเดี๋ยวเธอก็จะตายแล้วทำตัวดีๆหน่อย”

“ตาย หมายความว่ายังไง”

“….”

“ถามฟานี่ดูสิ”

“ฟานี่มันหมายความว่ายังไง”

“แทฟานี่ถูกคำสาปถ้าฟานี่มีความรักกับใคร คนรักของฟานี่จะต้องตายเพราะน้ำมือของแม่มดนั่นมีคนตายเพราะฟานี่มาแปดคนแล้วแท”

“ไม่มีวิธีถอนคำสาปบ้าๆนี่หรอ”

“มีสิ”

“บอกแทมาเลยฟานี่”

“แทไม่ว่าเรื่องนี้จะจบบังไงขอให้แทรู้ไว้นะว่าฟานี่รักแทมากฟานี่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย”

“แทรู้แทก็รักฟานี่มากเหมือนกัน”

“หวานกันมากพอรึยังเอาล่ะฟานี่เราเสียเวลากันมามากพอแล้วบอกวิธีถอนคำสาปกับแทยอนคนรักของเจ้าซะสิสาวน้อย”

“แทคือคนรักคนที่9ของฟานี่วิธีถอนคำสาปก็คือฟานี่จะต้องฆ่าคนรักคนที่9ซึ่งคนนั้นคือแทฟานี่ต้องฆ่าด้วยตัวของฟานี่เองและคำสาปนั่นจะหายไป ฟานี่ขอโทษฟานี่พยายามห้ามใจหัวเองไม่ให้รักแทแล้วแต่ฟานี่ทำไม่ได้จริงๆฟานี่ขอโทษ”

“ฟานี่ไม่ผิดนะ”

“และเมื่อฟานี่ฆ่าแกแล้วชีวิตของฟานี่ก็จะเป็นปกติเหมือนมนุษย์ทั่วไป เธอจะไม่ต้องพรากจากคนรักอีกเธอจะได้อยู่กับคนรักตลอดไปจนกว่าจะตายจากกันตามธรรมชาติ แต่ถ้าฟานี่ไม่ฆ่าแกชั้นก็จะเป็นคนฆ่าแกเองและคำสาปก็จะไม่หายไป เข้าใจรึยังคิมแทยอนแกไม่มีทางเลือกนอกจากแกจะตายอย่างเดียวและแกคงต้องรอลุ้นแล้วละว่าแกจะตายด้วยน้ำมือของใคร”

“ฟานี่บอกกับแทว่าฟานี่ฝันอยากมีความสุขกับคนที่รักไปตลอดชีวิตไม่ใช่หรอ ถ้านี่เป็นทางเดียวที่จะทำให้ฝันของฟานี่เป็นจริงได้ฟานี่ก็ฆ่าแทเถอะนะ”

“คนที่ฟานี่รักอยู่ตรงนี้แล้วไงคนที่ฟานี่อยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตเขาอยู่ตรงหน้าฟานี่แล้วไง ฟานี่จะฆ่าคนที่ฟานี่รักด้วยมือของฟานี่ได้ยังไง”

เสียงปรบมือและเสียงหัวเราะดังไปทั่วบริเวณ

“รักกันดีจริงๆเลยนะรู้มั้ยว่านิยายบางเรื่องพระเอกก็ไม่ได้คู่กับนางเอกเสมอไปหรอกมันไม่จำเป็นเลย และนิยายเรื่องนี้พระเอกจะต้องตาย ได้เวลาตายของพระเอกแล้ว”

“ถอนคำสาปเถอะนะชั้นขอร้อง”แททรุดตัวลงนั่งคุกเข่าวอนขอให้แม่มดถอนคำสาป

“จุ๊ๆๆๆจบง่ายๆแบบนี้มันก็ไม่สนุกอะดิ เรื่องนี้ชั้นวางเรื่องไว้แล้วอะว่าพระเอกต้องตาย”

“ชั้นขอร้องนะนะ”

“เอาล่ะได้เวลาตายของพระเอกแล้ว ฟานี่เธอเห็นมีดนั่นมั้ยหยิบมันขึ้นมา”

ทิฟฟานี่หยิบมีดข้างลำตัวมาถือไว้ในมือ มีดปลายแหลมสุดแสนจะคมถูกชี้ไปที่ตำแหน่งของแทยอน

“รออะไรอยู่ละฟานี่ฆ่าแทเถอะนะ ถึงฟานี่ไม่ฆ่ายังไงแทก็ต้องตายอยู่ดี ให้แทตายด้วยมือของฟานี่เถอะนะ”

“ไม่แทฟานี่ทำไม่ได้ชั้นทำไม่ได้”

“ถ้าฟานี่ไม่มีแทต่อไปนี้ฟานี่ก็จะมีความสุขกับคนที่ฟานี่รักไปตลอดไง”

“ฟานี่บอกแล้วไงว่าคนที่ฟานี่อยากอยู่ด้วยคือแทถ้าแทตายฟานี่ก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม”

“ซึ้งกันพอแล้วเรื่องมันชักจะเริ่มน่าเบื่อแล้วมันเริ่มไม่สนุกแล้วรีบๆเร่งมือเข้าเถอะสาวน้อย”

ฉึก!!! เสียงปลายมีดแหลมเสียบทะลุอะไรบางอย่างบางอย่างแรง ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ

“แทแทฮึก..ฮึกแทแท”

 

  



ร่างบางนอนเหยียดกายแน่นิ่งอยู่บนพื้นเย็นเฉียบเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากหน้าท้องเสื้อสีขาวตัวบางเปียกไปด้วยเลือด มือบางจับด้ามมีดที่ปลายของมันแทงทะลุเข้าไปในร่างกายด้วยความเจ็บปวด

“ทำไมทำแบบนี้” หยาดน้ำตาไหลรินเมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างชัดเจนร่างเล็กค่อยๆนั่งลงเคียงข้างร่างบางด้วยน้ำตามือบางของทั้งสองคนเกาะกุมกันอย่างแน่หนาร่างเล็กก้มลงจูบที่ริมฝีปากเย็นเฉียบของร่างบางอย่างแผ่วเบา ร่างบางไม่ตอบอะไรทำเพียงแต่ยิ้มบางๆให้ร่างเล็กที่กุมมือเธออยู่พร้อมด้วยน้ำตาเท่านั้น

“ทำแบบนี้ทำไม”คำถามเดิมๆถูกถามออกมาอย่างต่อเนื่องเป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบอะไรเพราะมันมีความรู้สึกเสียใจน้อยใจเกินกว่าจะตั้งคำถามอะไรทั้งนั้น

‘แทยอน’ร้องไห้ออกมาอย่างหนักความรู้สึกทั้งหมดมันตีกันไปหมด แทยอนทำเพียงร้องไห้และมองหน้าคนที่ตัวเองกุมมืออยู่เท่านั้น

“ไม่โกรธฟานี่นะแท นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะที่เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะที่เราจะได้จับมือกันกอดกันจูบกัน แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่เราร้องไห้ด้วยกัน”ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับส่งยิ้มบางๆให้กันแทยอน

“ยัยบ๊อง”

“ไอ้หมาขี้เก๊ก”

“เธอนี่มันบ๊องจริงๆเลยนะ”

“แท”

“อือ”

“ไม่โกรธฟานี่นะ”

“ฟานี่ต้องไม่เป็นอะไร เราไปหาหมอกันนะ”

“แท ถ้าไม่มีแทแล้วฟานี่ก็ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไร”

“แล้วฟานี่ไม่คิดบ้างเหรอว่าไม่มีฟานี่แล้วแทจะอยู่ยังไง”

“ขอโทษนะ แทสัญญานะว่าจะไม่โกรธฟานี่แทต้องอยู่ต่อไปอยู่เพื่อฟานี่นะ ฟานี่ไม่อยากเห็นแทตาย”

“ยัยบ๊อง”

“สัญญานะ”

“อืมสัญญา”

สิ้นคำสัญญาทุกอย่างก็จบลง ร่างบางนอนแน่นนิ่งอยู่กับพื้นห้องเย็นเฉียบ มือหนาของแทยอนยังคงกุมมือคนรักอย่างแน่นหนา

“เอาล่ะแทยอนในเมื่อมันเป็นความต้องการของฟานี่เจ้าก็เลิกเสียใจสักที”

“ฆ่าชั้นสิ ฆ่าชั้นตามที่แกต้องการ”

“แทยอนลืมคำสัญญาที่ให้ไว้กับฟานี่แล้วเหรอ??”

“………….”

“ฟานี่ขอให้เจ้ามีชีวิตต่อไปเพื่อเธอ เธอยอมตายเพื่อจะให้เจ้าได้มีชีวิตอยู่ต่อ”

“แล้วไง”

“ข้าก็จะไม่ฆ่าเจ้าไงเพราะข้าเห็นถึงความรักของเจ้าทั้งสอง ข้าจะให้เจ้าอยู่ต่อไปตามที่ฟานี่ต้องการตกลงมั้ย”

“เอาชีวิตชั้นไปแล้วช่วยเอาฟานี่กลับมา”

“แทยอนชั้นทำไม่ได้หรอกนะ อยู่ต่อไปตามที่ฟานี่ต้องการ อยู่เพื่อเธอเข้าใจมั้ย คิมแทยอน”

สิ้นเสียงของแม่มดแม่มดก็จากไปปล่อยให้แทยอนอยู่ในความเงียบเพียงคนเดียว

กว่า2เดือนแล้วที่ฟานี่จากไป ทุกอย่างสำหรับแทยอนมันก็ยังเหมือนเดิมแทยอนอยากจะตายตามฟานี่ไปซะให้มันรู้แล้วรู้รอด แต่พอแทยอนคิดจะฆ่าตัวตายทีไร

“ขอโทษนะ แทสัญญานะว่าจะไม่โกรธฟานี่แทต้องอยู่ต่อไปอยู่เพื่อฟานี่นะ ฟานี่ไม่อยากเห็นแทตาย”

“ยัยบ๊อง”

“สัญญานะ”

“อืมสัญญา”

แทยอนต้องรักษาคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับฟานี่ แทยอนทำเพียงให้ชีวิตอยู่เพื่อให้ผ่านไปวันๆเท่านั้น

แทยอนนำพาร่างกายของตนเองและหนังสือ1เล่มเดินไปตามทางเดินเรื่อยๆทางเดินที่เธอและฟานี่เคยกุมมือกัน ทางเดินที่เธอและฟานี่เคยเดินคุยกัน ทางเดินแห่งความทรงจำมากมายทางเดินที่เคยมีเรา แทยอนเดินไปนั่งยังที่นั่งประจำของเธอและทิฟฟานี่เมื่อก่อนเคยมีฟานี่นั่งอยู่ข้างกาย แต่ตอนนี้มีเพียงความว่างเปล่า แทยอนเปิดหนังสือในมือตัวเอง หนังสือที่เธอไม่เคยคิดจะอ่านมันหนังสือที่เธอไม่เคยคิดจะใส่ใจแต่ถึงยังไงหนังสือเล่มนี้ก็เป็นสิ่งเดียวที่ฟานี่ให้ไว้2เดือนที่ได้มันมาแทยอนไม่เคยเปิดดูมันเลยด้วยซ้ำ

“แทดูนี่สิฟานี่ซื้อหนังสือฝึกทำอาหารมาด้วย”

“ซื้อมาทำไม”

“ซื้อมาให้แทไง”

“แทเป็นเซฟนะฟานี่ไม่จำเป็นต้องใช้มันหรอก”

“แต่ฟานี่อยากให้แทอ่าน แค่ลองเปิดดูก็ได้มันอาจจะมีอะไรมากกว่าวิธีทำอาหารนะคะ”

“มันก็คือหนังสือสอนทำอาหารมันจะมีอะไรที่มากกว่านั่นได้ล่ะฟานี่”

“อ่านดูหน่อยนะๆนะ”

“แทไม่ชอบอ่านหนังสือ”

“แต่หนังสือเล่มนี้ฟานี่เป็นคนเขียนมันเองนะคะลองอ่านดูสักหน้าก็ได้”

ยิ้มบางๆให้กับเรื่องในอดีตอยากจะขอโทษที่ไม่เคยใส่ใจสิ่งที่ฟานี่ขอ

“หนาวเนอะแท”

“หนาวมากเลย”

“มีฟานี่อยู่แทไม่หนาวแน่นอน”

“ยัยบ๊อง”

“ชิ”

“ทำไมมีฟานี่อยู่แล้วแทจะหายหนาวล่ะ”

“ก็ฟานี่จะกอดแทไงเวลาแทหนาวฟานี่จะเป็นคนกอดแทเอง”

“ฟานี่ตอนนี้แทหนาวฟานี่กอดแทอยู่ใช่มั้ยค่ะ แทคิดถึงฟานี่มากเลยนะค่ะ”

แทยอนก้มลงเปิดดูหนังสือในมือ หน้าแรกคือคำบรรยายต่างๆเกี่ยวกับการทำอาหารหน้าต่อๆไปก็เป็นวิธีการทำอาหาร

หน้าที่27

To.Kim Taeyeon (My Love)

หน้านี้พิเศษสำหรับแทแทคนเดียวเลยนะ(มีในเล่มนี้เล่มเดียวเลย) ขอบคุณนะที่ไม่เบื่อและก็เปิดอ่านมาจนถึงหน้านี้

อันยอง แทแทที่รักของฟานี่ ฟานี่รู้นะว่าแททำใจยากแค่ไหนที่จะเปิดอ่านหนังสือเล่มนี้ แต่แทรู้มั้ยว่าถึงยังไงฟานี่ก็เชื่อว่าแทจะอ่านมัน แทอ่านมันอยู่ใช่มั้ย อิอิ แทฟานี่เขียนหนังสือเล่มนี้เพราะแทเลยนะรู้มั้ยถึงแทจะเป็นเซฟที่เก่งขนาดไหนแต่แทก็ควรอ่านมันดูนะมันมีสาระมากเลยล่ะ ฟานี่ตั้งใจเขียนเพื่อแทเลยนะ(ทำอาหารไม่เป็นยังจะเขียนอีก)แทคิดแบบนี้ใส่มั้ย ฮุฮุชั้นเดาใจเธอไม่ผิดหรอกแทยอนก็เราเป็น..แฟนกันนี่เนอะ ครั้งแรกที่ฟานี่เจอแท แทรู้มั้ยว่ามันเกิดผูกพันอย่างบอกไม่ถูกคงเป็นเพราะเราคู่กัน >< เขินจัง

ดูแลตัวเองบ้างนะรู้มั้ยพักผ่อนเยอะๆนะหมาน้อย อยากพักก็ฟังเพลงบ้างก็ได้นะหรือร้องเพลงก็ได้มันช่วยให้หายเครียดนะ แทเป็นคนที่ร้องเพลงเพราะมากๆเลยนะ แทฟานี่อาจทำตัวไม่ดีไปบ้างชอบเอาแต่ใจแต่ฟานี่ขอบคุณนะที่แทไม่เคยเบื่อฟานี่เลย ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเลยนะขอบคุณที่รักกัน

                                                                                                                                          By.Tiffany

อ่านไปยิ้มไปกับข้อความที่คนรักเขียนไว้

“ขอบคุณฟานี่เหมือนกันนะและก็ขอโทษด้วยนะที่ดูแลฟานี่ไม่ดี”

มือหนาหยิบมือถือเครื่องหรูขึ้นมาเปิดเพลงที่ฟานี่ชอบฟังแทยอนไม่เคยคิดจะฟังมันแต่สำหรับฟานี่มันเป็นเพลงโปรดของเธอเลยก็ว่าได้ ทบเพลงบรรเลงไปเรื่อยๆไม่รู้จบยิ่งฟังก็ยิ่งคิดถึงฟานี่ยิ่งฟังมันก็ยิ่งตรง

มี-ชี-เก โพ-โก-ชิ-พึน ซา-รัม

เธอคือคนที่ฉันคิดถึงจนแทบบ้า

มี-ชี-เก ทึท-โก-ชิ-พึน นอ-เย ฮัน-มา-ดี

อยากได้ยินคำพูดของเธอจนแทบบ้า

 ซา-รัง-เฮ ซา-รัง-เฮ-โย คือ-เด-นึน ออ-ดิท-นา-โย

ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนกัน

คา-ซึม-คี-พี บัก-คิน คือ-รี-อุน ซา-รัม

คนที่ฉันคิดถึงในส่วนลึกของหัวใจ

คือ-เด ยอง-วอน-ฮี กัน-ชิก-คัล-เร-โย

ฉันจะจดจำเธอตลอดไป

ออ-ตอ-คา-นา-โย

ฉันจะต้องทำอย่างไรต่อไป

ชา-กา-วอท-ตอน คือ-เด-กา

เมื่อฉันหนาวเหน็บ ก็มีเธอ(ถึงเธอจะเย็นชา)

คือ-เร-โด โพ-โก-ชิ-พอ-โย

ฉันก็คิดถึงเพียงแต่เธอ

“พี่ค่ะ” เด็กสาวหน้าตาน่ารักสดใสผิวขาวราวน้ำนม ใส่เสื้อยืดรัดรูปสีชมพูกางเกงยีนส์ขาสั้นโชว์เรียวขาขาวสวย รองเท้าผ้าใบ แต่งตัวตามเทรนวัยรุ่นว่างั้นเถอะ เด็กสาวที่กำลังส่งยิ้มให้แทยอน แทยอนตกใจอย่างมากที่เห็นเด็กสาวคนนี้ แต่แทยอนทำเพียงยิ้มตอบบางๆ แต่ในความรู้สึกแทยอนรู้สึกผูกพันกับเด็กคนนี้อย่างมาก

“พี่ค่ะนั่งด้วยนะค่ะ”เด็กสาวค่อยๆนั่งข้างแทยอนช้า

“………”

“พี่ค่ะเมื่อกี้หนูเดินลื่นเปลือกกล้วยด้วยล่ะคนมองเต็มเลย อ๊ายอายฮ่าฮ่า”

“เด็กบ๊อง” ยิ่งคุยด้วยก็ยิ่งคิดถึงฟานี่อย่างบอกไม่ถูก

“พี่ยิ้มแล้ว พี่ยิ้มแล้วน่ารักมากเลยนะค่ะ”

“พี่ชอบฟังเพลงนี้เหรอค่ะเพลงนี้มันเป็นเพลงโปรดของชั้นเลยล่ะ หนังสือเล่มนี้พี่ก็ซื้อมาอ่านหรอค่ะชั้นก็ชอบหนังสือเล่มนี้เหมือนกันค่ะ”

“แฟนพี่เป็นคนเขียน”

“แล้วแฟนพี่ไปไหนล่ะค่ะ”

“เขาจากพี่ไปแล้วล่ะ”

“อย่าเศร้าสิค่ะ พี่ค่ะพี่ชื่ออะไรเหรอค่ะ”

“พี่ชื่อ คิมแทยอน”

“พี่แทค่ะ”

“อือ”

“พี่รู้ป่ะว่าทำไมหนูถึงมานั่งกับพี่”

“ไม่รู้สิ”

“หนูว่าหนูชอบพี่ซะแล้วล่ะ”

แทยอนทำตัวไม่ถูกเมื่ออยู่ๆก็มีเด็กสาวมาบอกชอบ

“เอ่อคือ”

“พี่ไม่ต้องตอบอะไรหนูหรอกค่ะ ขอแค่พี่ให้โอกาสหนูก็พอ”

“พี่จะให้โอกาสนะ”

เพราะรู้สึกผูกพันเพราะรู้สึกชอบอย่างบอกไม่ถูกแทยอนจึงตอบไปอย่างนั้น

“ชั้น ฮวัง มิยองค่ะ”

เด็กสาวส่งยิ้มตาปิดมาให้แทยอนเด็กสาวที่ทำให้แทยอนยิ้มได้อย่างสดใสที่สุดในรอสองเดือน เด็กสาวที่หน้าตาเหมือน ‘ทิฟฟานี่’ ไม่มีผิดเหมือนทั้งหน้าตารูปร่างและนิสัยติดที่เด็กคนนี้จะดูร่าเริงและขี้เล่นกว่าทิฟฟานี่นิดนึ่งเท่านั้นเอง นี่สินะเหตุผลที่ฟานี่อยากให้แทยอนอยู่ต่อ เพราะเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมามันไม่ได้จบลงแต่มันคือจุดเริ่มต้นใหม่ที่สวยงามตะหาก และนี่แหละมันคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่สวยงาม 

 ............................................................................................

คำผิดขออภัยจบแล้วเย้คือตอนแรกจะเปลี่ยนบทไม่ให้ฟานี่ตายแต่ไรเตอร์วางเรื่องไว้แต่แรกแล้วว่าให้จบแบบนี้ T^T อย่าลืมเม้นล่ะ